Mazide yaşayanlar

Tek dostum sadık kalemim yine. Kalbime zorla geri girmeye çalışan parazit gibi düşüncelerim, aşktan uzak, kendi kendine didinen kuruntularım, aşktan birhaber aşk gibi kalbime girmeye çalışan özlemlerim. Bu kadar karışık olmanın mı sağlamacısı sürekli başa sarıp sarıp beni sınayan hislerim? Ben mazide yaşamak istemezken,maziden uzak durmaya çalışırken, onun yolladığı, her dakika bana omuz atıp geçen, karşı yönden gelen yol arkadaşlarım. Bu güneşli günde ne yaptığını umursamazken merak ettirmeye çalışan, o kadar düşüncesizliğine karşın onu koruyan, onu hep haklı hissettiren, nedense benim dışımda herkesi hep haklı hissettiren, kimseyi düşündürmeyen..zayıflıklarım mı? Yoksa aşırı bir eminlik midir nedensiz, kendilerini haklı görenlerdeki? Artık düşünemiyorum. Mazide yaşamaktan bir kaç hafta önce uzaklaştım ama bunu yapanları hem anladım hem de sıkıldım. Gelgitlerim olsa da, mazide yaşayan insanlara kızgınım. Hatalarını düşünmeyenlere de. Bilmiyorum, artık düşünmek de istemiyorum bunu.