KARANLIKTA KARA KEDİ

Küçük kara kediyim ben

Görülmem ya da görülmek istenmem,

Fonda bir müzik var gibidir çiçekler açtığında,

Sana anlatamam ne kadar mutlu olduğumu,

Çiçeklerin kokusunu duyduğumda.

Uzaklara gitmek isterim,

Ben, çiçekler ve deniz kıyısı baş başa olduğumuzda,

Her şey tamam gibidir.

Ya çok mutlu ya da hissizimdir…

Çok derinlerde gezinirim bazen,

Hissedersin ama çoktan gitmişimdir parmak uçlarımda,

Çoğunlukla insan oyunları oynarsın,

Çok geçer, bir gün bakarsın,

Ben hiç dahil olmamışım o oyuna,

Oyunlarla işim yoktur ki benim.

Çok düşündüm yollara girerken,

Anladım ki hiç bitmezmiş yollar,

Bitmemesi gerekirmiş,

Bana kız, gül, eğlen,

Sabırla durdum bildiğim yerde,

İnandığım şeyleri yapmak istedim,

Sonradan yolumu değiştirmem gerekeceğine.

Küçük kara bir kedi olmaktan başka çarem yoktu,

Severdim ki ben kara kedileri,

Sense hep görmek istediğin gibi gördün,

Normal, her insan gibi,

Herkes bir kara kedidir,

Herkesse kara kedileri eleştirir.

Ben hala benim,

Biraz daha büyüdüm,

Ama hala görmediğin çok şeyim var…

Fonda müzik var gibidir çiçekler açtığında,

Duymak için sağduyu gerek,

Çiçekleri bile göremezsin,

Onlar açıp, sen gözünü açmadığında.

Karanlığın içinde bir kara kedi görünmez mi gerçekten?

Işıkta görmek meziyet değildir oysa,

İçime ışık tutamazsın ki.